روزهای آفتابی

  

سلام به همه دوستهای خوب، 

همه و مخصوصا دوستانی که با پیامهاشون ما رو شاد کردند. راستش به دلایل خصوصی (باور کنید خودم دوست ندارم دائم گم که فلان چیز رو نمیتونم بگم ولی گاهی چاره ای نیست) من نمیتونم بگم که مشکل چی بوده. فقط بطور خلاصه میتونم بگم که نرگس تو این مدت بخاطر فشار کار، درس و مهمتر از همه مشکلاتی که برای خانوادش تو ایران پیش اومد (که مشکلات کوچکی هم نبودند) کمی غمگین بود. البته حال خانواده نرگس خدا رو شکر خوبه.  

این غمگین بودن جوری تو رابطه نرگس و من تاثیر گذاشته بود که من گاهی احساس میکردم فقط دارم با یه همخونه (اونهم از نوع شلخته و غر غرو) زندگی میکنم و نه با همسرم. خودتونو بزارین جای من، آدم وقتی با یکی زندگی کنه که یه دنیا مهر، محبت، و عشقه و بعد ببینه که اون نفر جاشو داده به یه دختر غمگین و تنها، کلی نگران میشه. خوشبختانه نرگس امتحانشو با موفقیت گذروند و مشکلات تو ایران هم نه اینکه حل شده باشند ولی به حالت ثبات رسیدن. منم این مدت کلی متخصص گل شدم و سعی میکردم چند روز یه بار گلهای نو بخرم تا بتونم کمی نرگس رو خوشحال کنم.   

 

این مدت با همه تلخیهایی که داشت منو به یک ضعف شخصیتی در مورد خودم واقف کرد. اون ضعف شخصیتی اینه که آدم باید همسرشو درک کنه و اگر میبینه که همسرش به هر دلیلی شاد نیست و داره با مشکلات دست و پنجه نرم میکنه، با اون همراه بشه و کمکش کنه نه اینکه دائم زخم زبون بزنه و ایراد بگیره. جالب (شاید هم گریه دار) اینجاست که من نمیدونم چرا عوض اینکه ساده تر بگیرم، حساس تر شده بودم و کلی بحث و جدل راه انداختم. الان که این مشکل برطرف شده من کلی از رفتاری که کردم شرمندم. البته میدونم که نرگس منو درک میکنه و به دل نگرفته. اصلا چه معنی داره زن شوهرشو درک نکنه؟  

  

موفق باشید 

-امیر