سلام به همه
ممنون از نظراتی که در قسمت پیامها گذاشتین. با اجازتون بحث رو ادامه میدم.
اول از همه، تا جاییکه من میدونم بحث بر محور اختلاف نظر دور میزنه و این اختلاف نظر برای من مشخص نیست چیه؟
همه ما قبول داریم که شرایطی که یک فرد در اون زندگی میکنه میتونه تاثیرات جبران ناپذیری در سرنوشتش داشته باشه. خیلی از افراد هستند که شرایط سخت زندگی سرنوشتشونو براشون رقم میزنه و اونها هر چقدر هم که تلاش کنند به جایی نخواهند رسید و یا حداقل شانس موفقیتشون خیلی کمه. اما از طرف دیگر آدمهایی هم هستند که با وجود داشتن شرایط مساعد برای پیشرفت به جایی نمیرسند و موقعیتها رو یکی بعد از دیگری از دست میدهند. بطور خلاصه برای موفقیت هم تلاش لازمه و هم شرایط مساعد. از نظر من تلاش خود فرد عامل اصلیه و نقش بزرگتری رو ایفا میکنه. اگر تلاش خود فرد نباشه، بهترین شرایط هم کمک چندانی نمیکنه. دنیا به همه شرایط یکسانی رو نمیده و اونهایی که از شرایط بهتری برخوردارن برای موفقیت تلاش کمتری رو لازم دارن. گاهی شرایط طوریه که آدمها به عقب میکشه و رشته هاشونو پنبه میکنه.
ما یه فامیل نزدیک داریم. یه دختر خیلی حساس و باهوش. این فامیل ما دوم راهنمایی رو با تک ماده و با معدل ۱۲ قبول شد. تابستون همون سال اونها رفتند انگلیس. اون الان یه جراح فک شده و پزشک زبردستیه. همون فرد که اگه تو ایران مونده بود شاید دیپلم هم نمیگرفت. اما از طرف دیگه بنظرم بی انصافیه که تلاش اون فرد رو نادیده بگیریم و بهش بگیم تو موفقیتتو مدیون این هستی که از ایران اومدی بیرون.
پاسخ به پیامها:
آقای حسن میگن: حاضر نیستی حرفایی رو که بهش اعتقاد نداری قبول کنی
حسن جان من چیو باید قبول کنم که قبول نمیکنم؟
آقا و یا خانم جواب آقا یا خانم دارا
اولا خواهش میکنم به نظر بقیه خواننده ها توهین نفرمایید و نظرتون رو با ملایمت بیشتری بیان بفرمایید.
موفق و پایدار باشید
-امیر کاشانی
سلام
دیگه کم کم داره باورم که قدرت بیانم نزدیک صفره. همه یه جوری ایمیل میزنن و پیام میزارن انگار که من گفتم فقط خود اشخاص مهم هستند و شرایط مالی خوب و پدر و مادر خوب هیچ نقشی در قضیه ندارن. انگار که من کلی پز دادم که من فلان کردم و بهمان کردم.
اینکه من الان در این موقعیت هستم رو مدیون خیلی از چیزها هستم. امیر خان (نویسنده یکی از نظرها) میگی من از پله ۲۰ شروع کردم و تا ۵۰ رفتم، در حالیکه بقیه باید از پله ۱۰ شروع کنن. این نظر شماست، ولی نظر من متفاوته، من میگم من از پله ۵۰ شروع کردم و تا پله ۷۰ رفتم و خیلیها بخاطر موقعیتشون باید از پله صفر شروع کنن. مهم نیست از کدوم پله شروع میکنی، مهم اینه که خودت چند تا پله بالا میری.
من همیشه از انتقاد و بحث استقبال میکنم. اما اگر منظور بحث و یا انتقاد رو متوجه نشم، چطوری میتونم از اون سود ببرم؟ اینو از اون جهت میگم که منظور بحث برای من روشن نیست. هم شما و هم من قبول داریم که پدر و مادر و شرایط مالی خوب تاثیرات بسیار زیادی در آینده زندگی فرزندان دارند. نقطه اختلاف کجاست؟
موفق باشید
-امیر کاشانی
سلام
از نظر شما داشتن وضع مالی خوب و داشتن پدر و مادر خوب چقدر به افراد در پایدار نگهداشتن عشقشون کمک میکنه؟
مسلما داشتن وضع مالی خوب و از اون مهمتر داشتن پدر و مادر خوب کمکهای بزرگی هستند و من به هیچ وجه نقش اونها رو منکر نمیشم. اما من میگم اون چیزی که حرف اول رو میزنه خود افراد هستند. مثل درس خوندن و دانشگاه رفتن در ایران و در آمریکا میمونه. تو آمریکا شرایط برای درس خوندن خیلی فراهمه ولی تو اینجا هم آدمهای زیادی میبینین، شاید حتی بیشتر از ایران، که دنبال بزهکاری و کارهای دیگه میرن. از طرف دیگه، خیلی آدمهای با استعداد هم تو کشور ما هستند که بدلیل شرایط موجود موفق نمیشن برن دنبال تحصیل.
حالا یه آمریکایی که در یه دانشگاه خوب تحصیل میکنه و از نظر درسی در شرایط خوبیه رو در نظر بگیرید که داره تو وبلاگش از روشهای درس خوندن صحبت میکنه. آیا درسته که ما بگیم:
تو معنی کنکور و این چیزها نمیفهمی، تو کشور تو دانشگاه سهمیه بسیج و رزمنده نداره، و هزار تا مورد دیگه. پس هر چی در مورد روشهای درس خوندن که بگی چرته چون تو سختی نکشیدی. اگه الان پروفسور شدی اونو مدیون کشوری بدون که توش بزرگ شدی.
میخوام بگم من کلا از بحث و تبادل نظر استقبال میکنم. دوست عزیزی که میگی : خیلی حرفها است برای گفتن ولی افسوس که اینجا نمیشه، چرا ایمیل نمیزنی؟ اون دیگه کاملا خصوصیه. من میگم اگه میخوایم تو بحث به نتیجه برسیم هم باید بگیم و هم باید بشنویم.
اینهم متن اصلی پیام:
سلام من متن عاشقانه های شما را کامل خوندم خیلی حرفها است برای گفتن ولی افسوس که اینجا نمیشه.ولی دوست عزیز شما خیلی چیزها را نادیده گرفتید در راه رسیدن به این موفقیت و آن داشتن پدر و مادر دانا وخوب ونیز داشتن وضع مادی خوب که اصلا نمی شه اهمیت آن را انکار کرد .شما به راحتی با حمایت آنها بهترین زندگی را شروع کردی شما مشکل ندیدید و فکر میکنید اینها که می گید مشکل هست .خودتان گفتید همسرتان علارغم اینکه می دونست آن دوران می گذره نتونست پیش پدر و مادرتان بماند وخیلی موارد دیگه.شما فقط از داشتن آنها سود بردید .آیا بدون حمایت آنها باز اوضاع اینطوری بود من صددرصد بعید میدونم و خیلی موارد دیگه. در مورد ناپدری همسرتان هم همینطور خوبیهای آن بنده خدا بیشتر از بدیهاش بوده و شما بعضی جاها با کم لطفی از ایشان یاد کردید.خلاصه جناب شما نه سختی دیده اید که بدونید چی است و چطور همه چیز و حتی عشق را نابود میکنه و نه پدر ومادر و پدر مادر شوهر بد ندیدید که بدونید چه بلا سر آدم میاد.و با عرض معذرت مشکل مالی هم برای شما ناشناخته است . پس خوشبختی خود را مدیون این داشته ها بدونید.اگه برید دم نانوایی و بگید من عاشق همسرم هستم به شما نان نخواهد داد. ولی با تمام اینها امیدوارم با دیدن حقایق همیشه خوشبخت باشید .قدر پدر و مادر خوب و عاقلتان را بدانید شما اگر خوب هستید این را از آنها دارید این حرف را زمانی خواهید فهمید که پدر یا مادر شوید.خیلی حرف زدم ببخشید .