لاس وگاس

سلام

جاتون خالی با نرگس از جمعه تا دوشنبه لاس وگاس بودیم. خیلی تعریف از لاس وگاس شنیده بودم و خیلی دوست داشتم شهری که  شهر گناه لقب گرفته رو ببینم. اولین نکته جالب برام این بود که این شهر وسط صحرا ساخته شده و دور و اطرافش همش بیابونه. علتشو نمیدونم. یکی بود که میگفت به این دلیل این شهر رو وسط صحرا ساخته اند که که کنترلش توسط پلیس ساده تر باشه. مردم از همه جای دنیا میان لاس وگاس برای قمار.

لاس وگاس یه خیابون داره که به خیابون استریپ مشهوره (البته اسم اصلی خیابون لاس وگاس بلوارد است). این خیابون پر از هتلهای بزرگ و قمار خونه است. هتلهایی با چند هزار اطاق و قمار خونه های بزرگ.  همه چیز برای اینکه پول مسافرها رو از جیبشون بیرون بکشند مهیا شده. قیمت هتل در لاس وگاس از همه جای دیگه ارزونتره. به هر کدوم از ما یه کارت دادن که میتونستیم از اون برای قمار کردن استفاده کنیم. یعنی جای اینکه پول تو دستگاه بندازیم میتونستیم از کارتمون استفاده کنیم و خود بخود اون مقدار پول روی کردیت کارتمون حساب میشه. اینطوری هم شما پول کافی دارین برای قمار کردن و هم اینکه وقتی پولاتونو میبازین خیلی احساس نمیکنین، ولی بعدا که صورتحساب کردیت کارت اومد در خونه میبینین که چه کلاه گشادی سرتون رفته. کسایی که پول زیاد میبازن، از طرف هتل بهشون برای دفعات بعد هتل مجانی و یکسری چیزهای دیگه میدن و اینجوری شما رو ترغیب میکنن که باز هم بیاین و بیشتر پول ببازین.

هتلها رو به شکلهای مختلف میسازن تا توجه شما رو جلب کنن. مثل اهرام مصر، مثل برج ایفل، مثل مجسمه ابوالهول و هزار نقش و نگار دیگه. داخل هتلها علاوه بر قمار خونه مغازه شیک و آنچنانی با قیمتهای آنچنانی تر وجود داره. نرگس یه کیف دستی دید که خیلی قشنگ بود، رفتم تو مغازه و قیمتشو پرسیدم، ناقابل ۹۰۰ دلار. علاوه بر قمار خونه کلی برنامه های دیگه هم هست: شو و کنسرت. نرگس که چند تا کنسرت ایرانی رفت و کلی بهش خوش گذشت. سلین دیون هم کنسرت داشت ولی بلیطش خیلی گرون بود فکر کنم چیزی حدود ۲۵۰ دلار. یه برنامه هم بود که توی یه استخر بزرگ یه نمایش با نور افکن و فواره بود. فواره ها همراه با آهنگ بالا و پایین میرفتن و نورافنکها هم همراه با آهنگ خاموش و روشن میشدند. واقعا زیبا و دیدنی بود.

تو هتلها دخترهای جوون با لباسهای آنچنانی نوشیدنی مجانی میارن برای اونهایی که دارن قمار میکنن. تا وقتی که یه کناری نشستی، یه جور از بقلت رد میشن که انگار وجود نداری. به محض اینکه مشغول قمار میشی میان و ازت میپرسن که نوشیدنی چی میخوری.

منم اونجا کلی پوکر بازی کردم. نکته اینه که تو هر دست از بازی قمار خونه ۱۰٪ از کل مبلغ رو میگیره، یعنی اگه شما تو یه دست ۱۰ دلار برنده بشین، بهتون ۹ دلار میدن. بنابراین بعد از چند ساعت بازی کردن میبینی که همه بازنده هستند و تنها برنده خود قمار خونه است. یه دست استریت فلاش آوردم و یه آمریکاییه که خیلی ادعاش میشد فول آورد و همه پولاشو بهم باخت. کارد میزدی خونش در نمیومد. با خودم قرار گذاشته بودم که تا ۱۰۰ دلار بازی میکنم و اگه باختم دیگه ادامه نمیدم که همینم شد. آخرین نکته قابل توجه ماشینهای بزرگی بود (اندازه کامیون) که چیزی حمل نمیکردند و فقط در طرفینشون پوسترهای تبلیغاتی بزرگ بود با عکسهای آنچنانی و یه شماره تلفن که زنگ بزنین تا براتون بفرستیم.

خلاصه اینکه این شهر وسط بیابون برهوت از همین کارها پولی در میاره که ما از فروش نفت در نمیاریم.